گلستان در استقبال بهار ۹۴

به گزارش خبر نگار البرز گلستان ویژ غرب گلستان هنگام تحویل سال افراد خانواده دور سفره هفت سین که با

ظرافت و سلیقه خانم خانه چیده شده می نشینند و در حالیکه پدر خانواده دعای تحویل می خواند منتظر سال نو می شوند.

در گذشته که امکانات ارتباطی مانند رادیو و تلویزیون نبود با تیراندازی یا گفتن اذان سال جدید را به همه اعلام می داشتند.

بعد از این که سال نو شد کسی که به عنوان مادرمه انتخاب شده با مجمعی که در آن قرآن، آیینه، آب، سبزه و شاخه های سبز جوان قرار دارد وارد خانه می شود چهارگوشه اتاق ها را آب می پاشد قرآن را کنار سفره هفت سین می گذارد و شاخه های سبز ( درخت آلوچه) را به این نیت که سال سرسبز و خوش و خرمی برای خانواده باشد، جلوی در اتاق آویزان یا روی طاقچه اتاق می گذارد.

در این روز مادر خانه، غذای عید، سبزی پلو با مرغ یا گوشت درست می کند.

علاوه بر آن غذایی به عنوان خیرات برای اموات می پزند و بین مردم پخش می کنند.

در غروب شب اول سال به این اعتقاد که چراغ خانه آنها همیشه روشن و نورانی باشد، به سر در خانه ها شمع یا شعله آتش آویزان می کنند.

شگین (شگون آوری):

به اعتقاد و باور مردم کردکوی، هر صاحب خانه، به هنگام تحویل سال نو از یک نفر که خوش اقبال است می خواهد تا اولین کسی باشد که وارد خانه او می شود و تا آمدن او، دوست ندارد کسی وارد خانه اش شود و به اصطلاح محلی به شخص شگین گفته می شود.

در گذشته، به اندازه ای به این سنت پایبند بودند که اجازه داده نمیشد کسی قبل از شگین وارد خانه شود.

بعد از آمدن شگین دوستان و اقوام می توانستند وارد خانه شوند.

رسم است که برای اولین روز عید، هر خانواده ای شگین خاص خود را از بین افراد خانه، همسایه، اقوام نزدیک، کودکان، سادات و یا کسانی که خوش نام و خوش رفتار هستند، انتخاب می کردند.

برای تایید مارمه لینگ، به قرآن مجید استخاره می کنند و اگر خوب آمد به آن فرد اطلاع می دهند به منزلشان بیاید.

آن فرد دقایقی قبل از تحویل سال، از خانه خارج می شود و بعد از تحویل سال نو، با پای راست، قدم به داخل خانه می گذارد.

با سلام و صلوات و تبریک گفتن سال نو، وارد خانه می شود. عیدی خود را از بزرگ خانواده می گیرد و همگی با خوردن شیرینی، دعا می کنند که سال خوب و پربرکتی را در پیش داشته باشند.

نوروز خوانی :

نوروز خوانان معمولا” پانزده روز قبل از فرا رسیدن عید نوروز به داخل روستاها می آیند و با خواندن اشعار در مدح امامان ترانه های محلی، طلیعه سال نو را به آنان مژده می دهند. ( نویسنده یعقوب محمودی)