کدخبر:۷۰۴۱۷

البرز گلستان/و فی النصیحه

من نمی دانم چرا هر دم حیاء کم  می شود

جا برای زندگی کردن مرا  کم می شود

بی حیاء را تا توانی دمبدم انذار کن

بی حیایی موجب ننگ دو عالم می شود

دل بشهوت می سپارد هر که گردد بی حیاء

بی حیاء محروم از فیض مسَلَّم می شود

پاک باش و در طریق پاکمردان کن گذر

پاکدامن نزد یزدان همچو مریم می شود

عیش دنیا عشرت فانی است؛ خوبان گفته اند”

عیش دنیا قصه فردوس و آدم می شود

عشرت دنیا همیشه چون شکر یا قند نیست

قند گاهی باعث مرگ است و خود سم می شود

بنده بودن نیست آسان با وجود حرص و آز

ای خوشا آن بنده ای کو همچو خاتم می شود

از پری رویان حذر کن در تمام زندگی!

بنده بودن با پری رویان برهم می شود

وحشتی دارم ز وقت مُردن و جان دادنم

یاد مُردن ای بسا، اسباب ماتم می شود

“ناصحا”روزی غزلهای نصیحت گونه ات

بی گمان ورد زبان اهل عالم می شود

احمدرضا احمدی

“ناصح گلستانی”

۱۴۰۲/۳/۶

علی آبادکتول