امروز در شهرها همه افراد به دنبال بهبود فرهنگ آپارتمان نشینی هستند؛ لازمه این مسئله توجه به بعضی اصول است، اگر افراد بخواهند بدون توجه به رفتار و فرهنگ خاص زندگی آپارتمان نشینی و حقوق سایر ساکنان در چنین محیط هایی زندگی کنند، احتمال این که روابط این خانواده بزرگ تیره و تار شود و محیط آرام زندگی تبدیل به محلی پر از چالش، ناامنی و جنگ اعصاب شود بسیار است. پس باید بعضی بایدها و نبایدها را مورد توجه قرار داد هرچند که شاید بعضی از این بایدها و نبایدها در قانون پیش بینی نشده باشد.

اگر روابط همسایگی فقط براساس قوانین و مقررات تعریف شود، نتیجه مطلوب حاصل نخواهد شد. لازم است گاهی برای رسیدن به ارزش‌های والاتری مثل همزیستی با محبت و مسالمت آمیز از برخی حقوق خود چشم پوشی کنیم تا ضمن ایجاد فضای صمیمی، همسایه‌های خوبی برای یکدیگر باشیم. هفت اصل زیر به تحقق این مهم بسیار کمک می‌کند:

اصل یکم:

مجتمع، ملک شخصی هیچ یک از مالکان یا ساکنان نیست و به تعداد واحدهای موجود در مجتمع شریک وجود دارد و هر مالک تنها به اندازه مالکیتی که در مجتمع دارد، حق دخالت در امور و ارائه نظر دارد.

اصل دوم:

هیچ گاه نباید به همسایگان امر و نهی کرد، زیرا آنها نیز در مجتمع سهم و حق زندگی دارند، حتی اگر سهم برخی از آنها کمتر باشد، باز هم هیچ کس حق امر و نهی کردن به آنها را ندارد.

اصل سوم:

همیشه باید در جلسات مجمع عمومی شرکت کرد و نباید هنگام حل مشکلات ساختمان عصبانی شد؛ در جلسات باید از بحث دوجانبه پرهیز کرد و نظرات خود را برای همه افراد حاضر در جلسه بیان کرد؛ همچنین باید همواره شرط ادب را رعایت کرده و به هیچ وجه به کسی توهین نشود.

اصل چهارم:

همواره باید ملاحظات لازم در رابطه با زندگی خصوصی ساکنان واحدهای دیگر را در نظر داشت و به آنها احترام گذاشت.

اصل پنجم:

لازم است از همان آغاز ورود به مجتمع، از قوانین و مقررات مجتمع و حقوق و تکالیف خود آگاه شد، به آنها احترام گذاشت و نهایت همکاری را با مدیر ساختمان داشت.

اصل ششم:

گذشت، همکاری و همراهی با همسایگان از اصول اساسی زندگی در مجتمع‌های مسکونی است.

اصل هفنم:

مدیران ساختمان نباید به گونه‌ای رفتار کنند که ساکنان احساس کنند خود را برتر از دیگران می‌دانند؛ ساکنان نیز باید قدر تلاش‌ها و زحمات مدیران را بدانند و به آنها احترام بگذارند./ایسنا