کدخبر:۶۹۴۱۷

“مصیبت عظمای ما در ساحت حکمرانی، مدیریت سوداگرانه است.”

البرز گلستان/سوداگر نه عزت را می شناسد و از ذلت هراسی دارد.

مدیریت سوداگر [وادادن] ولو اسباب ذلت باشد را بر[وانهادن]، ترجیح می دهد.

مصیبت جامعه وقتی است که حکمرانان آن [وا می دهند] اما به هیچ قیمتی حاضر به [وانهادن قدرت] نیستند.

[وادادن مدیر] ، یعنی بر خلاف عقیده و تشخیص، تن به خواسته های ذلت بار دادن ؛ و حاضر نشدن به [وانهادن قدرت] حتی در شرایط استیصال.

مدیریت سوداگر یعنی، گماشتن فرد ناشایست و مغضوب در جایگاه گارگزار، پذیرش و تحملِ تحمیل ذینفودان.

ناگفته پیداست که چنین حالتی را استیصال نامیده اند و استیصال را مقدمه ی[وادادگی] دانسته اند؛ چرا که در غیر اینصورت صاحب قدرت برخاسته از سوداگری، بایستی قدرت را [وابنهد] و تعبیر مولا علی علیه السلام، عنان شتر قدر را بر کوهان آن بیافکند، که صدالبته این مرحله نیاز به [حُریّت] دارد. و ناگفته پیداست؛ از مدیران و حکمران سودانگر، انتظارِ[حُریت] در میدان قدرت، انتظاری عبث است. و اوست که بین [وانهادن قدرت] و [وادان به ذینفوذان و..] وادادن را بر می گزیند.چرا که بیان زیبای امیر بیان، قدرت در ذائقه ی ایشان لقمه ای است لذیذ، نه از آب بيني بزغاله‌‏اي بي ارزش‏تر.!

و این مصیبت عظمای ما در شرایط کنونی است و علت العلل نابسامانی جامعه در ساحت فرهنگ،سیاست،اقتصاد و امنیت روانی جامعه است.

“ناصح گلستانی”

۱۴۰۲/۱/۳۱

انتهای پیام