تظاهر و وانمودکردن، آفتی برای رشد و پیشرفت اصولی کشور

مدتها ، پیش خود به این مساله فکر می کردم از مهمترین مشکلات و مسائل جامعه ما که با آن درگیر بوده و در نهایت عدم رشد و پیشرفت اصولی کشور و یا بروز چالش های زندگی روزمره را باعث خواهد شد چه مورد و یا مواردی می تواند باشد. با نگاهی به محیط پیرامون خود، نحوه ارتباط دیگران باهم، دغدغه ها و اولویت های زندگی، مکالمات روزمره افراد، گزارشات خبری و با مقایسه واقعیت های موجود در هر سطح و جایگاه با آنچه که به عرصه نمایش واقع می شود، آن چه که هست و آنچه که نشان داده می شود، به این نتیجه رسیدم که یکی از چالش های زمان ما، تظاهر و وانمود کردن می باشد. عاملی که باعث ایجاد تعارضات انسانی ، عدم درک متقابل و حفظ روابط و جایگاه انسانی و در نهایت منجر به عدم رشد و توسعه مناسب ، قانونمندی و انضباط اجتماعی کشور شده است.

 بدین منظور که ما به دنبال خوب نشان دادن خود و یا امور محوله خود هستیم در حالی که شاید واقعیت تا بدین حد خوب نمی تواند باشد و از اینرو می توان گفت نظرات دیگران در مورد ما و فعالیت های ما بیش از نظر خودمان ، مهمتر است. این تقسیم بندی که به دو حوزه فردی و کاری مجزا شده در حوزه فردی به ظاهر انسان، نوع گفتمان و زندگی شخصی وی مربوط بوده و در حوزه کاری نیز به اقدامات فرد در شغل و کار وی اشاره دارد.

      حتما با نگاهی به رفتار افراد، به این نتیجه می رسیم در طول شبانه روز به کسانی برخوردیم که در سخنانشان خود را مطلع و متخصص در هر امری می دانند و از اینرو سعی در نشان دادن خود به عنوان فردی آگاه و با دانش دارند در حالیکه میزان دانش آنان برای دیگران و خصوصا افراد مطلع و باتجربه مشخص است.صرف رفتن به دانشگاه جهت اخذ مدرک تحصیلی برای نشان دادنفردی تحصیل کرده و ارائه آن مدرک در اماکن مختلف از این دست مثالها می باشد. درحالیکه از توانایی علمی و دانشی مناسبی برخوردار نیستند.

گرفتن تصویر در اماکن خاص و نمایش آن در شبکه های اجتماعی برای نشان دادن خود به عنوان فردی گردشگر، عاشق مسافرت و دارای تمکن مالی بالا از دیگر مثالهای این مساله می تواند باشد.هستند افرادی که حتی درآمد کافی برای زندگی ندارند ولی با در دست گرفتن موبایل و یا پوشیدن لباس های گران قیمت، به دنبال نشان دادن خود به عنوان فردی متمول و باسرمایه هستند. در شبکه های اجتماعی از ین دست مثال ها به فراوانی دیده می شود و یا اینکه با قرار دادن جملات بسیار از صاحبنظران و اندیشمندان سعی در جلوه دادن خود به عنوان فرد با مطالعه هستند در حالیکه شاید حتی یک کتاب از آن نویسندگان را بطور کامل نخوانده باشند.

حتی گاهی در بیان احساسات خود نیز به گونه دیگری رفتار می کنیم و آن چه که درونمان جریان دارد رایا اینکه به خوبی نمی توانیم ابراز کنیم یا اینکه صرفا چگونگی برداشت دیگران از رفتارمان را مهم می دانیم. بعضا سعی در نشان دادن خود به مخاطبین به شکل انسان های جدی، محکمو یا فاقد احساس هستیم. گاهی اوقات رفتاری را از خود بروز می دهیم که خواسته قلبی مان نبوده و یا بر اساس عادت و یا نحوه برداشت دیگران مرتکب این عمل شده ایم چه بسا بعدها از کرده خود نیز پشیمان شده ایم.

چندی پیش شنیده بودم که در ایران بزرگترین مجموعه کتابفروشی جهان (باغ کتاب تهران) وجود دارد ضمن اینکه باید گفت که این مساله افتخاری برای کشور می باشد ولی همیشه شنیده ایم که سرانه مطالعه در ایران بسیار پایین می باشد و اگر در محیط منازل نیز بررسی داشته باشیم وجود کتاب های زیاد در قفسه ها را مشاهده کرده ایم. پس باید به این نتیجه برسیم که در اکثر اوقات ما صرفا کتاب را به عنوان یه کالای تزیینی صرفا برای گذاشتن در کتابخانه ها و یا عکس گرفتن با آن استفاده می کنیم.و در هنگام ورود مهمانان، با مشاهده آنان و ذهنیت شکل گرفته آنان از خود، خرسند شده ایم.

   در محیط کاری نیز بدین گونه می تواند باشد که گاهی برای تهیه گزارش اقدامات انجام شده و ارائه به مدیران بالادست صرفا به تهیه گزارشی جالب و مورد توجه پرداخته غافل از آنکه بدین مرتبه شاید کار و فعالیتی انجام نشده باشد. و با بزرگنمایی کارهای حاشیه ای و تهیه گزارشی پرطمطراق و با زرق وبرق، ظاهر کار را بهتر از اصل کارها نمایش داده ایم.

این گونه مثال ها را میتوانیم به مانند ساختمانی با نمای زیبا تشبیه کنیم که ظاهر زیبای آن موجب جلب توجه ما می شود درصورتی که در پس آن کیفیت مناسبی موجود نبوده، احتمالا از نامرغوب ترین مصالح برای ساخت آن استفاده شده و محیط داخلی مناسبی نیز ندارد. و عیب کار زمانی خود را نشان می دهد که این ساختمان در معرض عوارض طبیعی، باد و باران و زلزله قرار گرفته و مشکلات خود را نشان می دهد و بیم آن می رود که روزی بر سرمان فرو ریزد. در حالیکه اگر از مصالح خوب و پرکیفیتی استفاده می شد می توانست سالهای طولانی با استحکام بالا مورد استفاده قرار می گرفت.

ازین جهت نیاز است که در جهت شفافیت سازی امور ، نشان دادن واقعیت های موجود، پی بردن به اصل موضوعات، نشان دادن حقایق، برنامه ریزی و تصمیم گیری بر اساس حقیقت وجودی، افزایش اعتماد عمومی، کاهش تنش ها و استرس های اجتماعی، افزایش وفاق و نوع دوستی… همه ما از تظاهر و وانمود کردن پرهیز نماییم و خود را همانگونه نشان دهیم که وجود، احساسات و شخصیت خودمان هست و اموری را که با ما محول شده است با دقت و کیفیت بالا انجام داده و وقایع و اتفاقات را به شکل صحیح و درست به معرض نمایش قرار دهیم.

مهدی بیدلی – کارشناس ارشد مدیریت دولتی-