کدخبر:۷۶۶۴۰

البرز گلستان/علی باشد در این دنیا و آن دنیا، میزانم
بنام حیدر کرار؛ آری عنبر افشام

بنام او ز جا بر خاستم در کودکی؛ آری !
چو نامش می برم خیل ملک گردندمهمانم

درین گلشن سرا با نام حیدر نغمه می سازم
و تنها یا علی می گویم و خندانِ خندانم

بلاغت و امدار حضرت مولا علی باشد
خدا را شاکرم؛ باشد علی استادِ عرفانم

یتیمی در میان کوچه ی کوفه چنین می گفت:
علی با دست خود می داد برمن لقمه نانم

صدایی می رسد از مسجد کوفه هنوز؛ آری
قسم بر خالق کعبه که من از رستگارانم*

به محشر غم ندارم “ناصحا” زیرا علی دارم
چو هستم با علی، آتش نمی گیرد، گریبانم

بفریادم بِرَس یا مرتضی در وقت جان کَندن
به بالینم در آ ؛ یک لحظه ای ای شاه و سلطانم

احمدرضا احمدی”ناصح گلستانی”
۱۴۰۳/۱/۱۲

پاورقی
*: امام علی (ع) پس از آنکه در سحر ۱۹ رمضان سال ۴۰ هجری قمری شمشیر زهرآلود ابن ملجم فرق مبارکش را شکافت، فرمود: فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه یعنی به پروردگار کعبه سوگند، رستگار شدم.

انتهای پیام