کدخبر:۷۰۳۸۵

البرز گلستان غزلی در یاد مرگ و نیکنامی

“ناصح گلستانی”

هر لحظه رسد بانگ رسایی که کسی رفت

از دار جهان هم سخنی، همنفسی رفت

یک روز رسد روح به پرواز در آید

چون مرغ که ناگاه ز دام و قفسی رفت

منفور همه خلق جهان، بوالهوسانند

مسرور شود خلق اگر بوالهوسی رفت

با خلق چنان باش که در مرگ تو گویند

صدحیف و صد افسوس که صاحب نفسی رفت

وا کن گره از کار خلایق، چو نباشی

فریاد برآرند که فریادرسی رفت

گر مرده دلی رفت ز دنیا نخورم غم

انگار که از روی زمین، خار و خسی رفت

“ناصح”! ز غم مرغ خوش الحان شده ام پیر

هرگز نخورم غصه اگر صد مگسی رفت

احمدرضا احمدی

“ناصح گلستانی”علی آبادکتول

۱۴۰۲/۲/۲۰

انتهای پیام