فندرسکی بهزیستی:?️گفتاری درباره اخلاق ?️
پای بندی به اصول اخلاقی بعنوان یکی از عالی ترین شاخص های تعیین هویت یک جامعه به شمار می رود و در واقع امور اخلاقی، در تمام جوامع مورد احترام می باشند. در هر نظام سیاسی و اجتماعی،میزان پای بندی حاکمان و علما و عقلا به اخلاق، موجبات تسرّی این مهم به سایر واحدهای اجتماعی می شود و مردم با نظاره تعهد و عمل به اخلاقیات از سوی اکابر، الگوهایی از آن را برای زندگی و روابط فردی،خانوادگی و اجتماعی خود،انتخاب کرده و نیز،به فرزندان خود انتقال می دهند. و از همین روی می توان گفت:عبارت قدسی “الناس علی دین ملوکهم ” در تمامی جوامع بشری قابل تبیین است، چه؛ هر یک از مردمان به بالادستی های خود می نگرند و هر آنچه از بالادستی ها سر بزند بعنوان رفتار برمی گزینند.
با نگاهی به دوران دفاع مقدس،می توان درک عمیق تری از این مساله را احساس کرد. همبستگی، وفاق و وحدت کلمه،بعنوان سه شاخص اساسی در رفتار شناسی مسئولین و هم آحاد جامعه ایران،از تبلور ویژه ای برخوردار بود به گونه ای که این سه اصل بصورت ارزشی درونی برای مردم قابل احترام و قابل رویت بود.
در هنگام نیاز به حضور در جبهه های حق علیه باطل، مردم و مسئولین دوشادوش هم در تمامی صحنه ها حضوری موثر داشته و ایفای نقش می کردند. همچنین در دوران سازندگی ،بصورت جهادی افراد در مناطق جنگ زده حضور یافته و اینگونه بود که جلوه بی نظیر از رهیافت های مبتنی بر اندیشه متعالی حضرت امام خمینی رحمه الله علیه که همانا وحدت کلمه بود، به تصویر کشیده می شد.
اکنون چهار دهه از عمر انقلاب می گذرد.آخرت خواهی و معنویت گرایی، جای خود را دنیا طلبی و خودخواهی و منفعت طلبی و سهم خواهی از انقلاب داد و عده ای به این گمان که حق و حقوق و بهره ای از سفره ی نظام دارند را وارد بازی جدیدی کرد که روز به روز آنها را از توده مردم جدا ساخت.
وارثین انقلاب که به تعبیر امام مستضعفین و مجاهدین و ایثارگران هستند،سرخورده و گوشه نشین شدند و فاصله طبقاتی به دو قطب اقلیت ممتاز و اکثریت نجیبِ بی بهره نمایان شد.
اخلاق رو به افول نهاد ،چندان که در انتخابات مختلف،برای خارج ساختن رقیب از بازی،صحنه آرایی هایی شکل گرفت که انقلاب ایران تجربه نکرده بود. مجلس که شالوده ی اراده ی ملت ایت،تبدیل به محل منازعه شد و نمایندگان گروههای سیاسی به ایراد تهمت و رفتار ناروا در حق یکدیگر پرداختند و بیچاره ملت که با حیرت مجادلات بی اساس سیاسیون را به نظاره می نشست و در مدت زمان کوتاهی پدیده ی بی اخلاقی در ساختار نظام اجتماعی تسرّی یافت و هر کس برای به حق جلوه کردن خود،رفتار سیاسیون حاضر در عرصه اجتماع را گوا و شاهد می گرفت.
بی شک این مرحله نیز خواهد گذشت. اما آنچه در حافظه تاریخی جامعه باقی خواهد ماند،بی تفاوتی آن دسته از افرادی ست که برای خود همه چیز را می خواستند و منافع ملی و مردمی برایشان بی بهاء بود.
در جامعه ای که اخلاق مورد بی توجهی قرار گیرد و غرور و غفلت و بی تفاوتی جای خود را به مسئولیت در قبال حقوق مردم بگیرد، نمی توان انتظار احتکار و گران فروشی و تقلب و…را نداشت و ساده لوحی ست که بپنداریم معجزه ای رخ خواهد داد،چه؛ خداوند در سوره ی رعد تاکید فرموده:سرنوشت هر قوم و قبیله ای دست خود آنهاست و اراده ی مردم ،مقدرات آنها را تعیین خواهد کرد.
سید امیر میرفندرسکی.کارشناس امور اجتماعی
