انواع روزنامه نگار/به مناسبت روز جهانی قلم
البرز گلستان/ انواع روزنامه نگاری
۱- روزنامه نگاری آزادی گرا: بعد از جنگ جهانی اول تا اواسط دهه ۱۹۶۰ را در بر می گیرد و بر گزارش واقعیتها استوار می باشد. این روزنامه نگاری به ۴ دسته تقسیم می شود.
(۱- روزنامه نگاری عینی ۲- روزنامه نگاری تشریحی ۳- روزنامه نگاری عمقی ۴- روزنامه نگاری تحقیقی)
۱-۱- روزنامه نگاری عینی: والتر لیپمن در سال ۱۹۲۰ تحقیقی به سنجش صحت اخبار نیویورک تایمز پرداخت و در آخر پژوهش به جهت گیری های شخصی و گزارش مقرضانه خبرنگاران این روزنامه انتقاد کرد و عقیده داشت اخبار همانگونه که اتفاق می افتد مورد توجه نبوده بلکه آنطور که خبرنگاران دوست داشته اند مطرح می شده لیپمن به روزنامه نگاری واقعیت جو وعینی گرا توجه داشت وتأثیر ندادن احساسات و تمایلات و علاقه های شخصی توجه داشت و عقیده داشت که اخبار باید بدون بی طرفی منتشر شود و گاهی اوقات به این روزنامه نگاری مخالف جو هم گفته می شود.
۱-۲- روزنامهنگاری تشریحی: در سال ۱۹۲۲ و با انتشار هفته نامه تایم نامگذاری شد روزنامه نگاران این هفته عقیده داشتند اخبار روزانه درباره رویدادها، نیازهای خوانندگان را ارضاء نمی کنه و عقیده داشتند که گزارشهای خبری به صورت دقیق تر در اختیار مخاطبان قرار باید بگیرد بنابر این به تفسیر، تشریح و تجزیه و تحلیل اخبار به طور دقیق می پرداختند.
۱-۳- روزنامهنگاری عمقی: از طرفداران این روزنامه نگاری میخائیل کاپ می باشد و روزنامه نگاران آمریکائی برای کاملتر کردن گزارشهای خبری به بررسی عمقی مطالب می پرداختند و زمان زیادی صرف مطالعه و بررسی رویداد می گذاشتند تا گزارش خبری دقیق و کامل در اختیار مخاطبان قرار بگیرد. انتقاد وارد شده به این روزنامه نگاری: ۱- وقت زیادی نیاز بود برای کامل کردن اطلاعات ۲- نیاز به وسعت انتشار در صفحات نشریه بود.
۱-۴- روزنامهنگاری تحقیقی: از سال ۱۹۷۰ توسط کارل برن نشتاین و باب ود وارد مطرح شده این روزنامه نگاری بیشتر وقایع سیاسی توجه داشت و خبرنگاران پوشش های فراوانی برای کسب واقعیت تلاش می کردند که اطلاعاتی که مخفی مانده آشکار نمایند و مخاطبان را در این زمینه مطالعه سازند.
۲- روزنامه نگاری انتقاد گرا:
در این نوع روزنامه نگاری به خبرنگاری متعهد و مدافع گر توجه دارد در واقع به جای تمرکز به اخبار بر روی آزادی و عینیت ومسئولیت وتعهد وسایل ارتباط جمعی تکیه دارد. به سه دسته تقسیم می شود.
(۱- روزنامه نگاری زیر زمینی یا اعتراض گر
۲- روزنامه نگاری متعهد :
۲-۱- روزنامه نگاری مدافع گر
۲-۲- روزنامه نگاری مشارکت جو
۳- روزنامه نگاری نوین)
۲-۱- روزنامه نگاری زیر زمینی یا اعتراض گر: در فاصله سال های ۱۹۶۴ تا ۷۳ مطرح بود توسط دانشجویان جوان که مخالف با وضع مستقر و ارزشهای سیاسی، اجتماعی مورد حمایت نظام آمریکا صورت گرفت این نشریات ۴ صفحه ای با قد کوچک منتشر می شد که مخالفت خود را نسبت به تبعیض نژادی، ادامه جنگ ویتنام، معیارهای مادی جامعه مصرفی، نا برابری زنان و مردان و آلودگی محیط زیست مطرح بود و به مطبوعات زیر زمینی معروف بودند ولی کارشان غیر قانونی نبود در این روزنامه نگاری به روزنامه نگاری اعتراض گر معروف بود.
۲-۲- روزنامه متعهد:
۲-۲-۱- مدافع گر: که نقش دفاعی به عهده دارند و بر مبنای هدف‌ها و مقاصد موردنظر در مورد رویدادها و مسائل خاص سیاسی و اجتماعی موضع‌گیری می‌کردند.
۲-۲-۲- رونامه‌نگاری مشارکت‌جو: در واقع روزنامه‌نگاران درجریان رویداد اجتماعی و سیاسی مشارکت فعالانه داشتند بطوری که روزنامه‌نگار با توجه به مسئولیت و تعهد اجتماعی خویش درگیر واقعیت می‌شد.
۲-۳- روزنامهنگاری نوین: در سال ۱۹۰۸ توسط تام ولف مورد توجه بود. کاربرد این کسب داستان‌های تخیلی بلند و کوتاه مطرح بود هم از واقعیت عینی رونامه‌نگاری و هم واقعیت ذهنی در داستان استفاده می‌شد.
نوشته شده توسط البرزگلستان در چهارشنبه, ۱۴ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۶:۱۲ ب.ظ
